Rudolf Tobias

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Tobias
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1873
Gmina Käina, wyspa Hiuma

Pochodzenie

estońskie

Data i miejsce śmierci

29 października 1918
Berlin

Przyczyna śmierci

zapalenie płuc

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, neoromantyzm, modernizm

Zawód

kompozytor, organista, pedagog

Rudolf Tobias (ur. 29 maja 1873 w gminie Käina, na wyspie Hiuma, zm. 29 października 1918 w Berlinie)[1]estoński kompozytor, organista i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podstawy edukacji muzycznej otrzymał od ojca, który był zatrudniony przy renowacji oraz strojeniu organów i fortepianów w lokalnej parafii. Zaczął komponować w 1882, w wieku 9 lat. Od 1885 uczył się w Haapsalu gry fortepianowej u Cathariny von Gernet. W 1889 studiował w Tallinnie grę organową i teorię muzyki pod kierunkiem Ernsta Reinickego, organisty katedry w Tallinnie[2].

W 1893 wyjechał do Petersburga, gdzie spędził 10 lat ucząc się i pracując. Studiował w Konserwatorium Petersburskim grę na organach u Louisa Homiliusa oraz kompozycję u Nikołaja Rimskiego-Korsakow. Po ukończeniu studiów pracował w Petersburgu jako organista, dyrygent chóru i nauczyciel muzyki[3][2].

W 1904 wrócił do Estonii i zamieszkał w Tartu, gdzie nauczał w kilku szkołach i udzielał prywatnych lekcji muzyki. Jednym z jego uczniów był Heino Eller[2]. W 1908 podróżował po Europie, przebywając krótko w Paryżu, Monachium, Dreźnie i Pradze. Na dłużej zamieszkał w Teplicach w pobliżu kurortu Eichwald (obecnie Dubí), gdzie pracował nad oratorium „Des Jona Sendung”, monumentalnym utwórem dla pięciu solistów, dwóch chórów mieszanych, chóru dziecięcego, organów i orkiestry symfonicznej. Kompozycję tę ukończył w 1909, już po przeprowadzce do Lipska[3][2]. W latach 1912–1918 wykładał teorię muzyki w Königliche Akademische Hochschule für Musik w Berlinie[3][2]. W 1914 otrzymał niemieckie obywatelstwo[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Centralną pozycję wśród jego kompozycji zajmują liczne utwory na chór i orkiestrę. Wczesne kompozycje są w stylu neoromantycznym, jak na przykład uwertura Julius Caesar (1896). Późniejsze utwory są bardziej modernistyczne, na przykład Sest Ilmaneitsist ilusast (The Beautiful Maiden Ilmaneitsi, 1911) wykazuje impresjonistyczne tendencje, a wiele solowych utworów fortepianowych można uznać za ekspresjonistyczne[1].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Wizerunek Rudolfa Tobiasa na estońskim banknocie o nominale 50 koron

Utwory wokalne i wokalno-instrumentalne[edytuj | edytuj kod]

  • Johannes Damaskusest (St John of Damascus), kantata na głosy solowe, chór męski, chór mieszany i orkiestrę, 1897
  • Kalevipoja unenägu (Kalevipoeg’s Dream), melodramat na spikera i orkiestrę, 1907
  • Des Jona Sendung, oratorium na głosy solowe, chór dziecięcy, chór mieszany, organy i orkiestrę, orch, 1909
  • Sest Ilmaneitsist ilusast (The Beautiful Maiden Ilmaneitsi), ballada na sopran i orkiestrę, 1911
  • Kalevipoja epiloog (The Epilogue of Kalevipoeg), melodramat na spikera i orkiestrę, 1912

oraz około 30 utworów chóralnych i 10 pieśni solowych

Utwory instrumentalne[edytuj | edytuj kod]

  • Julius Caesar, uwertura na orkiestrę, 1896
  • Koncert fortepianowy, 1897
  • I kwartet smyczkowy, 1899
  • II kwartet smyczkowy, 1900
  • Varese sõjasõnumida (Crow’s War Message), capriccio na orkiestrę, 1909
  • 2 sonaty fortepianowe

oraz około 70 utworów fortepianowych

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Humal 2004 ↓.
  2. a b c d e f g Rudolf Tobias. [w:] Estonian Music Information Centre [on-line]. [dostęp 2018-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. (ang. • est.).
  3. a b c Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Mart Humal: Tobias, Rudolf. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. via Oxford University Press. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mart Humal: Tobias, Rudolf. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. T. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]