Białebłoto-Kobyla
wieś | |
Chata białokurpiowska w Białymbłocie-Kobylej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2019) |
410[2] |
Strefa numeracyjna |
29 |
Kod pocztowy |
07-210[3] |
Tablice rejestracyjne |
WWY |
SIMC |
0506461[4] |
Położenie na mapie gminy Brańszczyk | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu wyszkowskiego | |
52°42′21″N 21°36′23″E/52,705833 21,606389[1] |
Białebłoto-Kobyla – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Brańszczyk[4][5]. Leży na terenie Puszczy Białej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa wsi oznacza białe bagno[6].
W latach 1921–1931 wieś leżała w województwie białostockim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Brańszczyk.
Osadnicy na te tereny przybyli z Puszczy Zielonej w XVIII wieku[7]. W roku 1827 wieś liczyła 57 domostw i zamieszkiwało ją 379 osób[8]. Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 907 osób, 887 było wyznania rzymskokatolickiego a 20 mojżeszowego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 147 budynków mieszkalnych[9]. Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Nowej Wsi. Podlegała pod sąd grodzki w Ostrowi Mazowieckiej i okręgowy w Łomży, najbliższy urząd pocztowy mieścił się w Brańszczyku[10]. W 1929 we wsi był jeden kowal i dwóch murarzy[11].
W wyniku agresji III Rzeszy na Polskę we wrześniu 1939 wieś znalazła się pod okupacją niemiecką i do wyzwolenia weszła w skład dystryktu warszawskiego Generalnego Gubernatorstwa[12].
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Białebłoto-Kobyla. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
W latach 1992–1994 zbudowano we wsi murowany kościół – filię parafii rzymskokatolicki w Porębie. W 2005 przy świątyni erygowano parafię pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych[13].
Na dzień 31 grudnia 2013 roku sołectwo liczyło 403 mieszkańców zameldowanych na pobyt stały[14], a 31 grudnia 2019 roku – 410 mieszkańców[2].
We wsi znajduje się zespół zabytkowych drewnianych budynków kurpiowskich. Działał tu również zespół „Kobylanki” kultywujący tradycje Kurpiów Białych[15].
-
Obora
-
Dekoracja snycerska obory
-
Dekoracja snycerska chaty
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4657
- ↑ a b Strona gminy, stan ludności na dzień 31.12.2019. [dostęp 2020-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-07)].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 24 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Henryk Samsonowicz, Z badań nad nazwami miejscowymi na pograniczu Puszczy Białej, „Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego”, 24, 2010, s. 13 .
- ↑ Maria Żywirska, Puszcza Biała. Jej dzieje i kultura, Warszawa 1973, s. 50–51 (pol.).
- ↑ Maria Żywirska, Puszcza Biała. Jej dzieje i kultura, Warszawa 1973, s. 58 (pol.).
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 59 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 88 .
- ↑ The 1929 Polish Business Directory Project [online], data.jewishgen.org [dostęp 2017-04-01] .
- ↑ Karte: Distrikt Warschau 1. 1. 1944 - Kreisgliederung [online], www.territorial.de [dostęp 2020-05-31] .
- ↑ Diecezja Łomżyńska , Białebłoto-Kobyla - Parafia pw. NMP Wspomożycielki Wiernych [online] .
- ↑ Wykaz ilościowy mieszkańców gm. Brańszczyk na 31.12.2013. UG Brańszczyk. [dostęp 2014-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca 2014)].
- ↑ Maria Barbasiewicz , Powiat wyszkowski: przewodnik subiektywny, Tradycja Mazowsza, Warszawa: Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, 2005, s. 46, ISBN 978-83-921182-6-8 [dostęp 2023-09-28] .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Białe błota (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 184 .