Piotr Kosienko

Piotr Kosienko
Пётр Иванович Косенко
	generał porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1902 ; Wielikomichajłowka, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 1973 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1919–1960
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca artylerii 8 Armii Gwardii
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji,; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Piotr Iwanowicz Kosienko (ros. Пётр Иванович Косенко, ur. 4 lutego^?/17 lutego 1902 we wsi Wielikomichajłowka w obwodzie biełgorodzkim, zm. 22 kwietnia 1973 w Moskwie) – radziecki generał porucznik artylerii, Bohater Związku Radzieckiego (31 maja 1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie niepełne średnie. Od marca 1919 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej, później ukończył szkołę artylerii w Charkowie i następnie w Odessie. Był dowódcą plutonu, szefem łączności baterii, pomocnikiem dowódcy baterii i dowódcą dywizjonu, w 1933 skończył akademickie kursy doskonalenia kadry dowódczej i został pomocnikiem dowódcy pułku artylerii, w 1938 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego. Następnie został skierowany na Daleki Wschód, gdzie 1939-1941 był szefem artylerii 30 Korpusu Zmechanizowanego, w 1941 ukończył kursy wyższej kadry dowódczej przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego. Od grudnia 1941 brał udział w wojnie z Niemcami jako szef artylerii i zastępca dowódcy 1 Armii Uderzeniowej na Froncie Zachodnim i potem Północno-Zachodnim, walczył w bitwie pod Moskwą i pod Diemiańskiem, w maju 1942 objął dowództwo 1 Dywizji Artylerii na Froncie Woroneskim, uczestniczył w operacji woroszyłowgradzko-woroneskiej, był dwukrotnie ranny. Od listopada 1942 do stycznia 1944 był dowódcą artylerii – zastępcą dowódcy 60 Armii na Froncie Woroneskim, później na Froncie Centralnym, brał udział m.in. w bitwie pod Kurskiem i bitwie o Dniepr, od stycznia 1944 do końca wojny dowodził artylerią 5 Armii Uderzeniowej na 1 i 1 Froncie Ukraińskim, potem 1 Froncie Białoruskim, uczestniczył w operacji jassko-kiszyniowskiej i wiślańsko-odrzańskiej, m.in. w zajmowaniu Kostrzyna. Wiosną 1945 brał udział w operacji berlińskiej, później dowodził artylerią 8 Armii Gwardii w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech (od 11 lipca 1945 w stopniu generała porucznika artylerii), w 1949 objął dowództwo artylerii armii powietrznodesantowej, od maja 1953 do czerwca 1960 pełnił funkcję dowódcy artylerii Wojsk Powietrznodesantowych, następnie zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (31 maja 1945)
Order Lenina (dwukrotnie - 21 lutego 1945 i 31 maja 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie, m.in. 19 października 1943)
Order Suworowa II klasy (17 października 1943)
Order Kutuzowa II klasy (6 kwietnia 1945)
Order Bohdana Chmielnickiego II klasy (13 września 1944)
Order Czerwonej Gwiazdy (28 kwietnia 1943)

I medale ZSRR oraz trzy ordery i trzy medale zagraniczne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=13781 (ros.)