Mułowy Stawek

Mułowy Stawek (też: Południowy Stawek) – niegdyś stały, obecnie okresowy naturalny zbiornik wodny na południowych stokach Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim, jeden z najwyżej położonych stawków w masywie babiogórskim.

Położenie

Leży w strefie kosodrzewiny na wysokości 1465 m n.p.m. (według niektórych źródeł 1462 m n.p.m.), na obszarze tzw. Wolarni, na południe od wzniesienia Gówniaka (Wołowych Skałek). Znajduje się w długiej, biegnącej spod grzbietu na południe trawiastej rozpadlinie, częściowo zarastającej kosodrzewiną.

Pochodzenie

Mułowy Stawek powstał w płytkiej niszy osuwiskowej, uszczelnionej od spodu warstwami nieprzepuszczalnych skał.

Hydrografia

Misa jeziorna o kształcie nieregularnym znajduje się w dolnej części wspomnianej rozpadliny. Zbiornik nie posiada stwierdzonego zasilania ani odpływu widocznymi ciekami powierzchniowymi, ani też widocznego zasilania dennego. Zasilany jest przez opady i wody z topniejącego śniegu, a stan wody jest zmienny w szerokim zakresie. Dno jest w części muliste (stąd nazwa), częściowo porośnięte roślinnością trawiastą, a woda jest najczęściej mętna.

Wymiary stawu są bardzo zmienne. Według pomiarów Józefa Szaflarskiego z 1930 r. długość stawu wynosiła 20 m, szerokość 12 m, powierzchnia ok. 200 m², a jego głębokość maksymalna ok. 3 m. Pomiary z lat 1962-1963 wykazały znaczne zmniejszenie się misy stawu, którego wymiary wynosiły (wiosną, przy najwyższym stanie wody) 12 m (długość) na 7 m (szerokość) i głębokość 0,4 m.

Stawek Mułowy zamarza często już pod koniec października i pozostaje skuty lodem do maja.

Fauna

Biorąc pod uwagę, że trwała pokrywa lodowa utrzymuje się na stawie średnio przez 6,5 miesiąca oraz uwzględniając, że zbiornik często latem wysycha, można obliczyć, że okres aktywnego życia zwierzęcego w jego wodach wynosi zaledwie 2 do 3 miesięcy w roku. Z tego względu fauna stawku jest ograniczona do kilku gatunków drobnych bezkręgowców z rodzin kałużnicowatych i pływakowatych. Sporadycznie spotykany jest w nim również kumak górski.

Bibliografia

• Midowicz Władysław (red.): Mała Encyklopedia Babiogórska, wyd. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1992, s. 52-53, ISBN 83-85557-04-0;
• Szafer Władysław (red.): Babiogórski Park Narodowy, Polska Akademia Nauk – Zakład Ochrony Przyrody, wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Kraków 1963;
• Zabierowski Kazimierz (red.): Park narodowy na Babiej Górze. Przyroda i człowiek, wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa – Kraków 1983, ISBN 83-01-04137-4;