Przejdź do zawartości

Magnus inflancki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Magnus inflancki
Ilustracja
ilustracja herbu
książę Holsztynu
król Inflant
Okres

od 1570
do 1577

książę-biskup Ozylii
Okres

od 1560
do 1572

książę-biskup Kurlandii
Okres

od 1560
do 1583

Dane biograficzne
Dynastia

Oldenburgowie

Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1540
Kopenhaga

Data i miejsce śmierci

18 marca 1583
Piltyń

Ojciec

Chrystian III

Matka

Dorota z Saksonii-Lauenburga

Rodzeństwo

Fryderyk II Oldenburg

Żona

Maria Władymirowna

Dzieci

Maria
Eudoksja

Magnus inflancki (ur. 26 sierpnia 1540 w Kopenhadze, zm. 18 marca 1583 w Piltyniu) – książę duński, książę Holsztynu, król Inflant w latach 1570–1577, książę-biskup Ozylii 1560-1572, książę-biskup Kurlandii 1560-1583

Syn króla Danii Chrystiana III i Doroty z Saksonii-Lauenburga.

W czasie I wojny północnej, popierany przez cara Rosji Iwana IV Groźnego, który stworzył dla niego marionetkowe królestwo Inflant ze stolicą w Põltsamaa. W 1565 jako jeden z konkurentów do ręki Anny Jagiellonki wysunął projekt sojuszu polsko-duńskiego, w zamian za wniesienie mu w jej posagu kilku zamków w arcybiskupstwie ryskim. Propozycja ta została odrzucona przez brata Anny króla Polski Zygmunta II Augusta. W latach 1575–1577, gdy wojska moskiewskie wznowiły wojnę, oblegając miasta inflanckie, większość z nich, by uniknąć rosyjskiej okupacji, oddawała się pod protekcję Magnusa. W 1577 Magnus nawiązał tajne pertraktacje z królem Polski Stefanem Batorym, co spowodowało jego uwięzienie przez Iwana Groźnego. Zmuszony do zrzeczenia się tytułu królewskiego, uznał się za poddanego Rzeczypospolitej i wziął udział w wojnie moskiewskiej Stefana Batorego.