Młyńsko (województwo dolnośląskie)
wieś | |
Fragment zabudowy miejscowości | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
355-410[2] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
272[3] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
59-620[4] |
Tablice rejestracyjne |
DLW |
SIMC |
0189612 |
Położenie na mapie gminy Gryfów Śląski | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego | |
50°59′20″N 15°26′53″E/50,988889 15,448056[1] |
Młyńsko (niem. Mühlseüffen, do 1945 Mühlseiffen) – wieś w południowo-zachodniej Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Gryfów Śląski.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Młyńsko to niewielka wieś o nieokreślonym układzie przestrzennym położona na Pogórzu Izerskim, w północno-wschodniej części Kotliny Mirskiej, nad górnym biegiem Młyńskiej Strugi, na wysokości około 355-410 m n.p.m.[2][5][6]. Obecnie Młyńsko jest wsią o typowo rolniczym charakterze, przebiega linia kolejowa Jelenia Góra – Węgliniec[2].
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstanie Młyńska wiąże się z wybudowaniem w 1351 roku folwarku, którego właścicielem był burgraf na zamku Gryf, Hans von Reideburg[2]. Nazwa wsi pochodzi od młyna wodnego wybudowanego w 1709 roku w Długim Potoku. W 1765 roku mieszkało tu 12 kmieci, 5 zagrodników, aż 105 chałupników i 13 rzemieślników, była to więc wtedy duża i ludna osada[2]. W 1825 roku było tu 146 domów, 2 folwarki, szkoła ewangelicka z nauczycielem, młyn wodny i cegielnia, poza tym we wsi pracowało 21 warsztatów lniarskich[2]. W 1865 roku przez Młyńsko przeprowadzono linię kolejową, ale stacja powstała dopiero w 1898 roku[2]. W 1876 roku znaczna część wsi spłonęła, co w połączeniu z upadkiem tkactwa chałupniczego spowodowało proces jej wyludniania[2].
Po 1945 roku Młyńsko pozostało wsią rolniczą, nadal wyludniającą się[2]. W 1988 roku było tu 48 indywidualnych gospodarstw rolnych. W latach 90. XX wieku mieszkańcy miejscowości wybudowali kaplicę św. Józefa Robotnika, która funkcjonuje jako kościół filialny parafii w Chmieleniu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82002
- ↑ a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 65-68. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 799 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Góry i Pogórze Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:100 000, PPWK, Warszawa-Wrocław, 1991, wydanie pierwsze, nr katal. 30-107-01
- ↑ Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2008/2009, wyd. V, ISBN 978-83-60975-68-8
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.