Przejdź do zawartości

Ludwika de Guzman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwika de Guzman
Ilustracja
podpis
Królowa Portugalii
Okres

od 1640
do 1656

Jako żona

Jana IV

Poprzedniczka

Elżbieta Burbon

Następczyni

Maria Franciszka Sabaudzka

regentka Portugalii
Okres

od 1656
do 1662

W imieniu

Alfonsa VI Zwycięskiego

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

13 października 1613
Sanlúcar de Barrameda

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1666
Lizbona

Ojciec

Juan Manuel Perez de Guzman

Matka

Juana Lourença Gomes de Sandoval y la Cerda

Mąż

Jan IV Szczęśliwy

Dzieci

Teodozjusz Bragança
Anna Bragança
Joanna Bragança
Katarzyna Bragança
Manuel Bragança
Alfons VI Zwycięski
Piotr II Spokojny

Ludwika Guzman, hiszp. Luisa de Guzmán, port. Luísa de Gusmão (ur. 13 października 1613, w Sanlúcar de Barrameda – zm. 27 lutego 1666, w Lizbonie) – hiszpańska szlachcianka, królowa (1640–1656), a następnie regentka Portugalii (1656–1662).

Ludwika była najstarszą córką Jana Manuela Péreza de Guzmán, ósmego księcia Medina-Sidonia, i Joanny Lorenza Gómez de Sandoval y La Cerda. Jej dziadkiem był Alfons de Guzmán El Bueno, siódmy książę Medina-Sidonia, dowódca hiszpańskiej Armady.

12 stycznia 1633 poślubiła Jana, księcia Bragança. W 1640 jej mąż został pierwszym królem Portugalii z nowej dynastii – Bragança. Mieli razem siedmioro dzieci:

  • infant Teodozjusz Bragança (1634–1653), książę Brazylii i książę Bragança,
  • infantka Anna Bragança (1635),
  • infantka Joanna Bragança (1636–1653),
  • infantka Katarzyna Henrietta Bragança (1638–1705), żona króla Anglii, Karola II Stuarta,
  • infant Manuel Bragança (1640),
  • infant Alfons VI (1643–1683), król Portugalii,
  • infant Piotr II (1648–1706), król Portugalii.

Ludwika była ambitną kobietą i miała duży wpływ na politykę swojego męża (np. w 1640 podczas portugalskiej rewolucji przeciwko Hiszpanii, kierowała mężem, mimo że była Hiszpanką). Kiedy wydawało się, że portugalscy rewolucjoniści zwyciężą Hiszpanię, Ludwika miała przekonać męża do przyjęcia tronu Portugalii. Podobno, kiedy ostrzegano ją przed byciem królową kraju, który jest w stanie wojny z Hiszpanią, Ludwika miała powiedzieć: Antes rainha um dia que duquesa toda a vida (Wolę być królową przez jeden dzień, niż księżną przez całe moje życie). Kiedy w 1641 upadł spisek na życie króla, Ludwika domagała się stanowczo śmierci nawet tych szlachetnie urodzonych spiskowców, jak książę Caminha.

Po śmierci męża w 1656, Ludwika została regentką w imieniu swojego małoletniego syna – Alfonsa VI Zwycięskiego. Nie zrezygnowała ze swojego stanowiska, nawet kiedy jej syn dorósł, ponieważ okazało się, że jest on chory psychicznie. To ona była celem nieudanego spisku Luísa de Vasconcelos e Sousa, hrabiego Castelo Melhor. Ludwika była odpowiedzialna za dyplomatyczne sukcesy nowego przymierza z Anglią oraz reorganizację armii, która odegrała ogromną rolę w utrzymaniu i zabezpieczeniu portugalskiej niepodległości.