Leucanella bonillensis
| Leucanella bonillensis | |
| Decaëns et Rougerie, 2008 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Leucanella bonillensis |
Leucanella bonillensis – gatunek motyla z rodziny pawicowatych i podrodziny Hemileucinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2008 roku przez Thibauda Decaënsa i Rodolphe Rougerie na łamach Zootaxa. Opisu dokonano na podstawie 3 okazów samców odłowionych w 2002 roku w Vereda Caviche na terenie kolumbijskiego departamentu Boyacá[1].
Wyniki analizy filogenetycznej wskazują, że L. bonillensis zajmuje pozycję siostrzaną względem kladu obejmującego L. viridescens viridior, L. memisae gardineri i L. newmani[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Motyl ten osiąga od 79 do 80 mm rozpiętości skrzydeł. Głowę ma oliwkową do brązowawoszarej. Barwa czułków jest matowo żółta[1].
Spód tułowia jest ubarwiony tak jak głowa, natomiast odnóża są nieco ciemniejsze. Przednie skrzydło jest wydłużone, sierpowate, o ostrym wierzchołku. Tło wierzchu skrzydła jest szarawe. Linie przedśrodkowa i zaśrodkowa są ciemnobrązowe, miejscami obrzeżone pomarańczowymi łuskami; pierwsza z nich jest wypukła, druga zaś prosta. Znak dyskowo-oczny jest prostokątny, nieco ciemniejszy od tła, obramowany jasnymi łuskami. Skrzydło tylne ma część nasadowo-środkową szarą z dużą plamką oczną o licznych, czarnych źrenicach z białym opyleniem, dużej i czerwonobrązowej tęczówce, czarnej obwódce wewnętrznej i jasnożółtej obwódce zewnętrznej. Falista linia zaśrodkowa jest czarna, a za nią biegnie wąski pasek szarych łusek. Część zaśrodkowa skrzydła jest rudobrązowa z szarą przepaską marginalną. Spodnie strony skrzydeł obu par mają szarawe tło. Na spodzie skrzydła przedniego znajduje się duża, czarna kropka dyskalna z białą źrenicą oraz czarna linia zaśrodkowa[1].
Spód odwłoka jest oliwkowy do brązowawoszarego, wierzch zaś trochę ciemniejszy. Genitalia samca charakteryzują się szerokim i płaskim unkusem z krótkimi szczecinkami grzbietowymi na wierzchołku odgiętej ku dołowi części tylnej, krótkimi i lekko spiczastymi walwami, gnatosem o dwupłatowej płytce środkowej i szczątkowych ramieniach bocznych scalonym z zawieszką w jedną strukturę poprzeczną, błoniastą jukstą zlaną z tylnym brzegiem winkulum, krótkim i prostym sakusem oraz fallusem podzielonym na bardzo długi bulbus ejaculatorius i krótki, spiczasty edeagus z pozbawioną cierni wezyką[1].
Występowanie i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Owad neotropikalny, endemiczny dla Kolumbii, znany tylko z miejsca typowego w andyjskim paśmie Cordillera Oriental. Spotykany na wysokości 1500 m n.p.m.[1][2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Thibaud Decaëns, Rodolphe Rougerie. Descriptions of two new species of Hemileucinae (Lepidoptera: Saturniidae) from the region of Muzo in Colombia - Evidence from morphology and DNA barcodes. „Zootaxa”. 1944, s. 34-52, 2008. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.1944.1.2.
- ↑ Thibaud Decaëns, Frédéric Bénéluz, Liliana Ballesteros-Mejia, Diego Bonilla, Rodolphe Rougerie. Description of three new species of Automeris Hübner, 1819 from Colombia and Brazil (Lepidoptera: Saturniidae: Hemileucinae). „ZooKeys”. 1031, s. 183–204, 2021. DOI: 10.3897/zookeys.1031.56035.