Karłowszczyzna (chutor w sielsowiecie Holszany)
54°15′03″N 26°04′48″E/54,250833 26,080000| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 54°15′03″N 26°04′48″E/54,250833 26,080000
| |
Karłowszczyzna (biał. Карлаўшчына; ros. Карловщина) – dawny chutor. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Holszany. Zlikwidowany w 2012 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów majątek, folwark i zaścianek w gminie Holszany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku należały do Wojewódzkiego[1]. W 1905 roku majątek liczył 9 mieszkańców, 204 dziesięcin. Zaścianek 9 mieszkańców, zaścianek 9 mieszkańców, 10 dziesięcin, folwark 45 mieszkańców, 399 dziesięcin, wszystko było własnością Wojewódzkiego[2].
W latach 1921–1945 majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Holszany.
W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 58 osób[3].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Holszanach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Holszanach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Karłowszczyzna, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 202.
- ↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 225
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 671.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Karłowszczyzna, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 202.