Jerzy Jełowicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Jełowicki
Ilustracja
Imię i nazwisko

Jerzy Bożeniec Jełowicki

Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1899
Rożniatówka

Data i miejsce śmierci

22 września 1939
Łomianki

Narodowość

polska

Alma Mater
Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Multimedia w Wikimedia Commons
Obraz Za lisem Jerzego Jełowickiego, 1936

Jerzy Jełowicki, właśc. Jerzy Bożeniec Jełowicki herbu własnego (ur. 11 sierpnia 1899 w Rożniatówce, zm. 22 września 1939 w Łomiankach)[1] – polski ziemianin, agronom, artysta malarz, podporucznik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze starej rodziny szlacheckiej, osiadłej w obwodzie winnickim na Podolu. Jego rodzicami byli Wacław i Maria z d. Mogilnicka. Mieszkał na przemian w majątku Stadniki i Warszawie.

Po ukończeniu gimnazjum podjął studia agrotechniczne w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Ukończył je w 1925, uzyskując dyplom inżyniera rolnika. W latach 20. i później studiował także, choć z przerwami, w stołecznej Szkole Sztuk Pięknych (od 1932 ASP) w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego[2]. Dyplom w zakresie malarstwa uzyskał w 1935. W tym samym roku został członkiem formacji artystycznej „Grupa Czwarta”. Uczestniczył we wszystkich jej wystawach. Jego prace zostały wykorzystane do dekoracji wnętrz transatlantyku MS „Piłsudski”. Ponadto był uczestnikiem Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936. Rywalizował w dyscyplinie „malarstwo” w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury[3].

Wcześniej odbył przeszkolenie wojskowe na kursie podchorążych rezerwy kawalerii. 1 lipca 1925 otrzymał promocję na stopień podporucznika rezerwy kawalerii z przydziałem mobilizacyjnym do 21. Pułku Ułanów Nadwiślańskich w Równem[1].

Zmobilizowany w 1939, po agresji Niemiec na Polskę walczył w kampanii wrześniowej. Był dowódcą 2. plutonu w 3. szwadronie 21. Pułku Ułanów Nadwiślańskich[1]. Poległ we wrześniu 1939 w Łomiankach podczas walk w obronie Warszawy. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Spoczywa na cmentarzu w Kiełpinie[3]. Na jednej z mogił zbiorowych kwatery znajduje się imienna tabliczka z samym jego nazwiskiem. Imienna tabliczka epitafijna umieszczona jest także na grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Olsztynie.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Tworzył głównie pejzaże i historyczne sceny batalistyczne. Jednym z jego ulubionych tematów były konie. Malował w manierze postimpresjonistycznej[3]. Większość jego dzieł uległa zniszczeniu podczas wojny. Nieliczne obrazy znajdują się w zbiorach m.in. Muzeów Narodowych w Warszawie i Krakowie.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Konie przed karczmą
  • Bateria konna w ogniu
  • Rynek w słońcu, 1934
  • Kamieniczki w Kazimierzu Dolnym, 1934
  • Konfederaci barscy, 1934
  • Bitwa pod Komarowem, 1935
  • Za lisem, 1936
  • Pod Warną
  • Żółkiewski w Moskwie
  • Zdobywanie Sandomierza

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Jełowicki Jerzy [online], bohaterowie1939.pl [dostęp 2021-11-01] (pol.).
  2. ↑ Jerzy Jełowicki [online], Desa Unicum [dostęp 2024-04-18] (pol.).
  3. ↑ a b c Jełowicki Jerzy [online], www.olympedia.org [dostęp 2022-02-26] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Jełowicki&oldid=73561354”