Encyocrypta grandis
| Encyocrypta grandis | |
| Raven, 1994 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Encyocrypta grandis |
Encyocrypta grandis – gatunek pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Występuje endemicznie na Nowej Kaledonii. Zasiedla górskie lasy deszczowe.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1994 roku przez Roberta Ravena[1][2] na podstawie samicy odłowionej w 1990 roku. Jako lokalizację typową wskazano górę Mandjélia na południe od Bondé[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Holotypowa samica ma ciało długości 29 mm oraz karapaks długości 11,1 mm i szerokości 8,1 mm. Karapaks jest w zarysie prawie jajowaty, ubarwiony ciemnorudobrązowo z brązowym siateczkowaniem i brązowymi znakami na części głowowej, porośnięty brązowymi włoskami i czarnymi szczecinkami. Jamki karapaksu są szerokie i proste. Szczękoczułki są ciemnobordowobrązowe, porośnięte czarnymi szczecinkami, pozbawione rastellum. Szczęki zaopatrzone są w 11–12 tępych kuspuli. Odnóża są pomarańczowobrązowe. Nie występują na nich ciernie bazyfemoralne ani cierniowate kolce. Druga para odnóży ma powierzchnie przednio-boczne goleni silniej kolczaste niż u E. berini. Pazurki ostatniej pary odnóży są uzębione. Opistosoma (odwłok) jest po bokach brązowa z białym nakrapianiem, pośrodku wierzchu z parą nieregularnych, jasnych przepasek w części przedniej, od spodu jasna z brązowymi plamami o jajowatym kształcie. Genitalia samicy mają cztery spermateki, z parą płatów po każdej stronie, z których wewnętrzny jest większy i dłuższy od bocznego[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pająk ten występuje endemicznie w Prowincji Północnej Nowej Kaledonii, gdzie zasiedla wyłącznie lasy deszczowe na górze Mandjélia. Stwierdzony został na wysokości 750 m n.p.m.[2]
Gniazduje w butwiejących kłodach. Buduje norkę o długości od 12 do 15 cm i kształcie beczułki lub ściętego na wierzchołkach wrzeciona. Norkę wypełnia rurkowaty oprzęd. Oba wejścia do norki zamknięte są wieczkami o zawiasach zlokalizowanych po górnej stronie[2].
Do ptaszników występujących z nim sympatrycznie należą zaliczane do tej samej rodziny Orstom undecimatus, Encyocrypta bertini i Mandjelia platnicki[2].