Dhambalin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dhambalin
Ilustracja
Malowidła naskalne na stanowisku Dhambalin, widoczne owce, węże i kozy
Państwo

 Somaliland
 Somalia

Rodzaj

stanowisko archeologiczne

Położenie na mapie Somalilandu
Mapa konturowa Somalilandu, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dhambalin”
Położenie na mapie Somalii
Mapa konturowa Somalii, u góry znajduje się punkt z opisem „Dhambalin”
Położenie na mapie Afryki
Mapa konturowa Afryki, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dhambalin”
Ziemia10°22′02,1″N 45°25′57,2″E/10,367250 45,432556

Dhambalinstanowisko archeologiczne odkryte w 2007 roku, znajdujące się w północnej Somalii, na terenie nieuznawanej na arenie międzynarodowej Republiki Somalilandu, ok. 30 km od wybrzeża Zatoki Adeńskiej i ok. 60 km na wschód od miasta Berbera[1].

Jest to koleba skalna z piaskowca pokryta kolorowymi i dobrze zachowanymi, liczącymi od 3 do 5 tys. lat malowidłami naskalnymi przedstawiającymi postaci ludzkie oraz różne gatunki zwierząt, w tym m.in. najstarsze w kraju wizerunki owiec[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Malowidła w Dhambalin odkryła dla nauki jesienią 2007 roku dr. Sada Mire(inne języki), somalijska archeolożka, która w wieku 15 lat wyemigrowała wraz z matką i siostrą do Szwecji, uciekając przed wojną domową[3]. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie w Lund oraz w Instytucie Archeologii University College London badaczka podjęła pracę w somalilandzkim Ministerstwie Turystyki i Kultury, stając na czele Departamentu Archeologii[1][3]. Tam zgłosiło się do niej dwóch mieszkańców małej wioski Beenyo Dhaadheer położonej 60 km na wschód od Berbery, którzy opowiedzieli Mire o jaskini w pobliżu ich osady i znajdujących się w niej malowidłach[1]. Badania na stanowisku Dhambalin przeprowadzono od września do grudnia 2007 roku[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Skała, na której odkryto malowidła

Nazwa stanowiska pochodzi od somalijskiego słowa dhambalin oznaczającego „połowę góry przeciętą pionowo”, co odnosi się do kształtu skały, na której odnaleziono malowidła[1]. Zajmują one fragment o wymiarach 12 m × 4 m jednej ze ścian skalnej koleby zbudowanej z piaskowca[1].

Duża jest koncentracja wykonanych rysunków. Częściowo nakładają się one na siebie, tworząc wielobarwną mozaikę warstw zachowanych w różnym stanie i o różnym wieku. Są one koloru czerwonego, terakotowego, białego, brązowoczerwonego, szarego, żółtobrązowego i czarnego[1].

Na malowidłach przedstawionych zostało od 8 do 10 postaci ludzkich, głównie w scenach polowań z łukami, strzałami i maczugami. Część postaci ma nakrycia głowy bądź maski oraz uniesione ramiona[1][2].

Malowidła z Dhambalin charakteryzują się bardzo bogatym przedstawieniem wielu różnych gatunków zwierząt, wśród nich m.in. psów pomagających myśliwym w polowaniu na antylopy, zwierząt hodowlanych takich jak kozy, bydło, w tym krowy pozbawione głów, oraz owce[1]. Wizerunki owiec z Dhambalin (jest ich czternaście[1]) to najstarsze wyobrażenia tych zwierząt na terenie kraju[2]. Część zwierząt ma charakterystyczne opaski bądź naszyjniki na grzbietach i brzuchach, co prawdopodobnie ma znaczenie rytualne[4][3]. Przedstawiona na rysunkach fauna obejmuje również dzikie gatunki zwierząt. Oprócz antylop są nimi węże, żółw, oryks, lwy lub inne dzikie koty, zwierzęta przypominające pawiany, a także osiem wizerunków żyraf, które współcześnie już nie występują na terenie Somalilandu ze względu na suchy, pustynny klimat tego obszaru[2][1][4].

W odległości kilkuset metrów od skały z malowidłami znajduje się kilka pochówków z czasów przedislamskich, znanych lokalnie jako Arawelo[1].

Stanowisko Dhambalin wykazuje pewne podobieństwa do neolitycznego stylu arabsko-etiopskiego rozpowszechnionego na obszarze Rogu Afryki, np. na stanowisku Laas Geel koło Hargejsy[1].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

Choć malowidła zostały uznane za wyjątkowe, kwalifikujące się do wpisania na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2], to ze względu na brak międzynarodowego uznania Somalilandu, na terenie którego znajduje się Dhambalin oraz fakt ratyfikowania przez Somalię Konwencji światowego dziedzictwa dopiero w lipcu 2020 roku[5] stanowisko wciąż pozostaje nieobjęte żadną formą ochrony i jest zagrożone erozją oraz grabieżami[6]. W regionie nie przeprowadzono dotąd również wykopalisk archeologicznych, ponieważ w Somalilandzie nie ma muzeum, które mogłoby przyjąć pozyskane artefakty, zaś w stolicy Somalii, Mogadiszu, częste są grabieże w muzeach ze względu na wciąż trwającą wojnę domową[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Sada Mire, The Discovery of Dhambalin Rock Art Site, Somaliland, „African Archaeological Review”, 25 (3–4), 2008, s. 153–168, DOI10.1007/s10437-008-9032-2, ISSN 0263-0338 [dostęp 2024-04-30] (ang.).
  2. a b c d e BBC News – Sada Mire: Uncovering Somalia’s heritage [online], web.archive.org, 18 stycznia 2012 [dostęp 2024-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-18].
  3. a b c Joanna Grabowska, Indiana Jones z Somalii [online], wyborcza.pl, 22 listopada 2012 [dostęp 2024-04-30] (pol.).
  4. a b Dalya Alberge, UK archaeologist finds cave paintings at 100 new African sites, „The Guardian”, 17 września 2010, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-05-01] (ang.).
  5. UNESCO World Heritage Centre, World Heritage Convention States Parties – Somalia [online], whc.unesco.org [dostęp 2024-05-01] (ang.).
  6. a b Laura Allsop, ‘First-aid’ needed for 5,000-year-old Somali cave paintings [online], www.cnn.com [dostęp 2024-05-01] (ang.).