Childebert II
Król Austrazji | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik |
Sigebert I |
Następca |
Teudebert II |
Król Burgundii | |
Okres | |
Poprzednik |
Guntram I |
Następca |
Teuderyk II |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Merowingów |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec |
Sigebert I |
Matka |
Brunhilda |
Dzieci |
Teudebert II, Teuderyk II |
Childebert II (570-596) – król Austrazji z dynastii Merowingów. Był zwierzchnikiem Prowansji, a od 592 roku panował także w Burgundii.
Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]
Gdy ojciec Childeberta II, Sigebert I, został zamordowany w 575 roku, Childebert wraz z matką Brunhildą znajdowali się w Paryżu. Jeden z wiernych wasali Sigiberta I, Gundobald, porwał pięcioletniego Childeberta II matce i przywiózł go do Metz, stolicy Austrazji, gdzie odbyła się koronacja. Brunhilda natomiast została zesłana do Rouen przez króla Franków – Chilperyka I, który tymczasem zajął Paryż. Po koronacji Childeberta II Brunhilda powróciła do Austrazji, i ogłosiła się regentką.
Polityka wewnętrzna[edytuj | edytuj kod]
Początkowy okres rządów małoletniego Childeberta II przypadł na spór o wpływy w Prowansji między królem Chilperykiem I a królem Burgundii, Guntramem I. Zarówno pierwszy, jak i drugi ubiegali się o poparcie Childeberta II. Ostatecznie został podpisany pokój, którego strażnikiem został Childebert II.
Po zabójstwie Chilperyka w 584 roku Childebertowi II zagrażało niebezpieczeństwo ze strony wdowy po Chilperyku, która próbowała dokonać kilka zamachów na życie króla Austrazji, żeby zapewnić swojemu synowi, Chlotarowi II panowanie w Burgundii i Austrazji. W 587 roku między Childebertem II a Guntramem I w Andelot zostało podpisane porozumienie o stosunkach między Austrazją a Burgundią oraz o sukcesji burgundzkiej. Na mocy porozumienia ustalone zostały granice między państwami. W 592 roku, po bezpotomnej śmierci Guntrama I, władcą został Childebert II.
Wyprawy przeciwko Longobardom[edytuj | edytuj kod]
I wyprawa[edytuj | edytuj kod]
Między 582 a 583 rokiem cesarz Maurycjusz podpisał porozumienie z Childebertem i Brunhildą, dotyczący ekspedycji przeciwko Longobardom, za którą król Austrazji otrzymał 50 tysięcy złotych monet. W 584 roku wyprawa wojenna była gotowa, jednak na wieść o grożącej wojnie Longobardowie złożyli Childebertowi II hołd lenny. Taki układ nie odpowiadał Maurycjuszowi, który zażądał zwrotu pieniędzy. Childebert II wysłał do Bizancjum poselstwo, w którym zapewniał o szczerości swoich zamiarów. Ekspedycja przeciw Longobardom doszła do skutku w 585 roku. Wojsko frankijskie przekroczyło Alpy, jednak z powodu niezgody między jego dowódcami wyprawa wojenna skończyła się niepowodzeniem.
II wyprawa[edytuj | edytuj kod]
W 588 roku, podczas gdy nowe poselstwo wyruszyło do Bizancjum, wojsko Childeberta II ponownie wkroczyło do Italii. Longobardowie, chcąc uniknąć wojny, zaproponowali królowi Austrazji pokój i zapewnili, że będą płacić daninę. Childebert II wznowił z nimi rokowania pokojowe, które nie doszły do skutku.
III wyprawa[edytuj | edytuj kod]
W 590 roku do Italii zostało skierowane wojsko na czele z dwudziestoma książętami. Jeden oddział oblegał Mediolan. Drugi wyruszył na twierdzę bellincońską, w czasie oblężenia dowódca armii został ranny i zmarł, a oddział został rozproszony przez Longobardów. Trzeci oddział, po zdobyciu Werony, podpisał pokój z królem Longobardów – Autarisem.
Wojska frankijskie miały za zadanie połączyć się z wojskami bizantyjskimi pod Ticinum i wspólnymi siłami pokonać Longobardów. Jednak, po przedostaniu się na południe Italii, Frankowie zostali pokonani przez armię Autarisa. Po porażce resztki armii Childeberta II wróciły do Galii.
Sukcesja po Childebercie II[edytuj | edytuj kod]
Childebert II zmarł w 2(28) marca 596 roku, prawdopodobnie otruty wraz z żoną Faileubą. Pozostawił po sobie dwóch synów – Teudeberta i Teuderyka, którzy kolejno sprawowali rządy w Austrazji i Burgundii.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Childebert II, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03] (ang.).
- http://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Childebert+II
- http://www.123exp-biographies.com/t/000388448/
- http://www.answers.com/topic/childebert-ii
- Medieval Lands - Merovingians
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gustav Faber – Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994