Przejdź do zawartości

Airco DH.5

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Airco DH.5
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Airco

Typ

myśliwsko-rozpoznawczy

Konstrukcja

dwupłatowiec konstrukcji drewnianej krytej płótnem

Załoga

1 pilot

Historia
Data oblotu

1916

Lata produkcji

1916 – 1917

Wycofanie ze służby

1918

Liczba egz.

około 550

Dane techniczne
Napęd

1 × Le Rhône 9J, rotacyjny 9-cylindrowy

Moc

110 KM

Wymiary
Rozpiętość

7,82 m

Długość

6,71 m

Wysokość

2,78 m

Powierzchnia nośna

19,70 m²

Masa
Własna

458 kg

Startowa

677 kg

Osiągi
Prędkość maks.

167 km/h

Prędkość przelotowa

148 km/h

Prędkość wznoszenia

285 m/min

Pułap

4875 m

Zasięg

700 km

Długotrwałość lotu

2 h 45 min.

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × karabin maszynowy Vickers kal. 7,7
11,3 kg bomb
Użytkownicy
 Wielka Brytania  Australia

Airco DH.5 – jednomiejscowy, dwupłatowy samolot myśliwski i rozpoznawczy z okresu I wojny światowej z silnikiem umieszczonym z przodu, o ramie prostej wykonanej z drewna i poszyciem z płótna i sklejki.

Skonstruowany przez Geoffreya de Havillanda – głównego konstruktora wytwórni Airco, DH.5 powstał jako następca myśliwca ze śmigłem pchającym Airco DH.2. Pojawienie się takiej konstrukcji umożliwiło opracowanie synchronizatora karabinu maszynowego umożliwiającego strzelanie przez płaszczyznę śmigła, a DH.5 był pierwszą brytyjską maszyną wyposażoną w to urządzenie. W DH.5 zastosowano synchronizator Constantinescu, a dla poprawienia widoczności z kabiny maszyna została zbudowana w taki sposób, że górny płat był cofnięty w porównaniu do dolnego, odsłaniając górną półsferę nad kabiną pilota. Chociaż nowy samolot miał lepsze parametry niż DH.2, to mimo wszystko ze względu na zbyt słaby silnik nie cieszył się popularnością wśród pilotów. Dobra widoczność z kabiny czyniła DH.5 znakomitą maszyną do ataków na cele naziemne, zwłaszcza na piechotę ukrytą w okopach i gniazda karabinów maszynowych, ale jego uzbrojenie w postaci tylko jednego karabinu maszynowego Vickers kalibru 7,7 mm było zbyt słabe.

W styczniu 1918 samoloty DH.5 zostały wycofane z frontu i przeznaczone do zadań szkoleniowych, natomiast ich miejsce zajęły znacznie doskonalsze maszyny SE.5.

Użytkownikami samolotów Airco DH.5 były następujące formacje: