Abram Rundstein

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Abram Rundstein
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1869
Sieradz

Data i miejsce śmierci

24 lutego 1935
Łódź, Polska

Miejsce spoczynku

Nowy cmentarz żydowski w Łodzi

Zawód, zajęcie

właściciel drukarni w Łodzi

Abram Rundstein (Rundsztajn) (ur. 24 kwietnia 1869 w Sieradzu, zm. 24 lutego 1935 w Łodzi) – właściciel drukarni w Łodzi, przemysłowiec żydowskiego pochodzenia, społecznik, działacz oświatowy.

Biogram[edytuj | edytuj kod]

Syn Moszka i Anny (Chany) z Marzyńskich. Po ukończeniu gimnazjum odbywał służbę wojskową w 83 pułku piechoty armii rosyjskiej na Kaukazie, i pracując tam w pułkowej litografii nauczył się zawodu. Po zwolnieniu z wojska przyjechał do Łodzi i podjął pracę w drukarni Arona (Abrama) Majera Gutsztadta, z którego córką Rywką się ożenił.

W 1899 r. otrzymał koncesję na otwarcie własnej drukarni i w 1900 r. uruchomił ją przy ówczesnej ul. Dzielnej (obecnie ul. G. Narutowicza) instalując dwie prasy litograficzne i jedną drukarską. W 1901 r. przeniósł drukarnię na ul. Wschodnią 70, uzupełniając ją introligatornią.

W latach 1905-1906 sympatyzował z Polską Partią Socjalistyczną (PPS), drukując partyjne ulotki i odezwy. Wskutek nieporozumienia został ciężko ranny w zamachu dokonanym przez jedną z bojówek PPS, za co został przeproszony przez kierownictwo konspiracyjnej organizacji.

W latach 30. XX w. był współwłaścicielem firmy Nitecki i spółka przy ul. G. Narutowicza 28.

Chętnie udzielał się społecznie. Był prezesem Korporacji Przemysłu Graficznego Województwa Łódzkiego, członkiem Komisji Rewizyjnej w Stowarzyszeniu Właścicieli Drukarń i Litografii miasta Łodzi (założonym w 1907 r.)[1], członkiem zarządu Żydowskiego Klubu Rzemieślniczego, Centralnego Związku Rzemieślników Żydów Województwa Łódzkiego, Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Niesienia Pomocy Głuchoniemym „Ezras Ilmim”[2] oraz Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy „Ostatnia Wzajemna Posługa – Chesed-W'emes”.

W 1918 r. został powołany na stanowisko wiceprezesa zarządu gimnazjum Towarzystwa „Oświata”[3], które dzięki jego działaniom i finansowej pomocy łodzian zostało wykupione z rąk spadkobierców M. Witanowskiego i przekształcone w szkołę polską. Obok ks. Ignacego Skorupki, ówczesnego prezesa Towarzystwa i współzałożyciela gimnazjum, był najczynniejszym członkiem zarządu tej placówki oświatowej.

Jego ideą było doprowadzenie do harmonijnego i zgodnego współżycia uczniów bez względu na wyznanie i pochodzenie społeczne[4]. Funkcję wiceprezesa Towarzystwa „Oświata” pełnił do końca życia.

Żonaty z Rywką z Gutsztatów, miał synów: Maurycego (Moszka) (ur. 1 stycznia 1900), ginekologa, lekarza Kliniki Położniczo-Ginekologicznej Żydowskiego Towarzystwa Niesienia Pomocy Chorym „Linas Hacholim” w Łodzi i Janasa (ur. 14 maja 1906) oraz córki: Dorę (ur. 19 marca 1903), żonę Pawła Kochańskiego, Chawę (ur. 21 kwietnia 1904) i Sarę (ur. 15 marca 1905).

Spoczywa na cmentarzu żydowskim („nowym”) w Łodzi przy ul. Brackiej[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919, Wydany nakładem Magistratu m. Łodzi, Łódź 1919, s. 207
  2. Z siedzibą przy ul. Zielonej 23 Informator m. Łodzi z kalendarzem na 1920 rok, Łódź [1920] s. 428.
  3. Ignacy Skorupka założył Towarzystwo „Oświata”, zajmujące się rozwojem szkolnictwa polskiego i został jego prezesem. Towarzystwo to przejęło szkołę przy ul. Placowej (obecnie ul. I. Skorupki) – później placówka ta przyjęła imię ks. Ignacego Skorupki Polski Słownik Biograficzny.
  4. Statut Towarzystwa „Oświata” w Łodzi, Zgierz [1925] cyt za A. Kempa M. Szukalak Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych. Tom II A-Z s. 101.
  5. Głos Poranny” 1935 nr 55, 61.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]